چگونه با جادو مقابله کنیم؟رمضان، فرصت است و دعوت است و تو مهمان دریغ كه این فرصت بگذرد و كارى نكنى كه خدا را از خویش راضى كنى!!
به گزارش جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران، رمضان، دعوت است و تو مهمان.
رمضان دعوتى است معنوى و تو میهمان خدایى .
مگر نه اینكه مهمان باید به دلخواه صاحبخانه رفتار كند؟
مگر نه اینكه هر چه را میزبان آورد باید تناول كرد و هر جا كه او گفت، آرمید؟!...
تو اینك، در كجایی ؟ و جایگاه تو در پهنه خلقت كجاست؟
براى چه آمده‌اى؟ از كجا آمده اى و به كجا خواهى رفت؟
تا كجا مى توانى پرواز كنى و با كدام بال و پر و به سوى كدام مقصود و در كدام جهت؟ آیا خود را شناخته اى تا بدانى كه براى چه كارى؟
آیا استعدادهایت را بازشناسى كرده اى كه بدانى تا كجا مى توانى پیش بروى؟ براى بقایى یا فنا؟ برى ماندن یا رفتن؟ براى عروج یا سقوط؟
در حركت، چه انگیزه اى به سوى بهشتت مى برد و كدام نیّت در آتشت مى افكند؟ و چه عملى از حركت بازت مى دارد و كدامین عمل شتابانش مى كند؟
چه كارى به عفونتِ «خود خواهى » گرفتارت مى كند و چه كارى به طراوت و عطر «خداجویى » و «خدایابى » مى رساندت؟!... .
آه / ابلیس را شناخته اى تا از دشمنى اش در امان باشى؟
شیطان را شناخته اى تا از وسوسه هایش مصونیّت یابى؟
با«نفس امّاره» و میدان عملش و زمینه تلاش و اغوایش چه می کنی؟
را ه رشد و تزكیه و عوامل «فلاح» و علل «فجور» را مى دانى؟
دنیاى «تو در تو» و شگفتِ «دل» را گشته اى؟
«نفسِ» هزار چهره را شناخته اى تا با هر نقابى كه بر نفسانیّت مى زند و پیش مى آید آنرا بشناسى و از هر جا حمله آورد، به ضدّ حمله بپردازى و هرگاه زهر ریخت، پاد زهر بكار برى؟
«رمضان»،
برى سلوك این راه است ، براى هجرت درونى ، براى مرور بر نفسانیات و اخلاقیّات ،براى آنست كه ملكات نفسانى را در جان خویش پرورش دهى .
براى آنست كه ارزشهاى متعالى را در عمق وجود خویش جاى دهى و پدید آورىو براى آنست كه «اخلاق»، جزءِ بافتِ درونى تو شود، نه حركتِ خشك بیرونى .
اگر دل را در اختیار صالحات گذاشتى، اگر شوق به خیر و تقوا در عشق به الله را در دل مشتعل ساختى ، دیگر «حسنات» و «صالحات»، جریان زلالى مى شود كه خود به خود از آن چشمه مى جوشد و از درون به بیرون سرایت مى كند و از «قلب»، به «اندام» مى رسد، و از «دل» بر «دیده» تأثیر مى گذارد.
اگر به دیدار رمضان مى روى، ـ كه لقاءِ خداوند نیز است ـ باید چهره جان را هم بیارایى و «جمال باطن» را هم داشته باشى .
اخلاق، زیبایى درون است كه به ظاهر، جارى مى شود ، تقوا، هدایت باطنى است كه در عمل خارجى ، راهنمایی می کند.
فرصت رمضان را مغتنم بشمار، فضایل اخلاقى خود را بازرسى و بازشناسى كن، اگر نیست، پدیدآور ، اگر هست، تقویت كن، اگر اندك است، افزونش ساز ، اگر بسیار است، سپاس خدا بگو، اگر متزلزل است، استوارش كن ، اگر گهگاه است، استمرارش ببخش.
رمضان، فرصتِ استفاده از «نفحاتِ ربّ» است .
پس جان را در مسیر وزش این نسیم قرار بده، تا طیران معنوى كند.
دل را به آوى ملكوتى «سحر»ها و «نجوا»ها و «مناجات»ها و «تلاوت»ها بسپار.
رمضان، موسم «عبادت» است و عبادت، غذاى روح است.
رمضان، فصل مناجات و دعاست. و دعا، نردبان تعالى جان است.
رمضان، دوره تزكیه ،تهذیب، تربیت ، ساختن ، مقاومت كردن و تحمّل نمودن است.
ایّام عفاف وكنترل وامساك و توجّه به خدا و تقرب به پروردگار است.
دریغ كه این فرصت بگذرد و كارى نكنى كه خدا را از خویش راضى كنى!!
و بدان که از تو حركت و همّت، از خدا بركت و توفیق.....
رمضان دعوتى است معنوى و تو میهمان خدایى .
مگر نه اینكه مهمان باید به دلخواه صاحبخانه رفتار كند؟
مگر نه اینكه هر چه را میزبان آورد باید تناول كرد و هر جا كه او گفت، آرمید؟!...
تو اینك، در كجایی ؟ و جایگاه تو در پهنه خلقت كجاست؟
براى چه آمده‌اى؟ از كجا آمده اى و به كجا خواهى رفت؟
تا كجا مى توانى پرواز كنى و با كدام بال و پر و به سوى كدام مقصود و در كدام جهت؟ آیا خود را شناخته اى تا بدانى كه براى چه كارى؟
آیا استعدادهایت را بازشناسى كرده اى كه بدانى تا كجا مى توانى پیش بروى؟ براى بقایى یا فنا؟ برى ماندن یا رفتن؟ براى عروج یا سقوط؟
در حركت، چه انگیزه اى به سوى بهشتت مى برد و كدام نیّت در آتشت مى افكند؟ و چه عملى از حركت بازت مى دارد و كدامین عمل شتابانش مى كند؟
چه كارى به عفونتِ «خود خواهى » گرفتارت مى كند و چه كارى به طراوت و عطر «خداجویى » و «خدایابى » مى رساندت؟!... .
آه / ابلیس را شناخته اى تا از دشمنى اش در امان باشى؟
شیطان را شناخته اى تا از وسوسه هایش مصونیّت یابى؟
با«نفس امّاره» و میدان عملش و زمینه تلاش و اغوایش چه می کنی؟
را ه رشد و تزكیه و عوامل «فلاح» و علل «فجور» را مى دانى؟
دنیاى «تو در تو» و شگفتِ «دل» را گشته اى؟
«نفسِ» هزار چهره را شناخته اى تا با هر نقابى كه بر نفسانیّت مى زند و پیش مى آید آنرا بشناسى و از هر جا حمله آورد، به ضدّ حمله بپردازى و هرگاه زهر ریخت، پاد زهر بكار برى؟
«رمضان»،
برى سلوك این راه است ، براى هجرت درونى ، براى مرور بر نفسانیات و اخلاقیّات ،براى آنست كه ملكات نفسانى را در جان خویش پرورش دهى .
براى آنست كه ارزشهاى متعالى را در عمق وجود خویش جاى دهى و پدید آورىو براى آنست كه «اخلاق»، جزءِ بافتِ درونى تو شود، نه حركتِ خشك بیرونى .
اگر دل را در اختیار صالحات گذاشتى، اگر شوق به خیر و تقوا در عشق به الله را در دل مشتعل ساختى ، دیگر «حسنات» و «صالحات»، جریان زلالى مى شود كه خود به خود از آن چشمه مى جوشد و از درون به بیرون سرایت مى كند و از «قلب»، به «اندام» مى رسد، و از «دل» بر «دیده» تأثیر مى گذارد.
اگر به دیدار رمضان مى روى، ـ كه لقاءِ خداوند نیز است ـ باید چهره جان را هم بیارایى و «جمال باطن» را هم داشته باشى .
اخلاق، زیبایى درون است كه به ظاهر، جارى مى شود ، تقوا، هدایت باطنى است كه در عمل خارجى ، راهنمایی می کند.
فرصت رمضان را مغتنم بشمار، فضایل اخلاقى خود را بازرسى و بازشناسى كن، اگر نیست، پدیدآور ، اگر هست، تقویت كن، اگر اندك است، افزونش ساز ، اگر بسیار است، سپاس خدا بگو، اگر متزلزل است، استوارش كن ، اگر گهگاه است، استمرارش ببخش.
رمضان، فرصتِ استفاده از «نفحاتِ ربّ» است .
پس جان را در مسیر وزش این نسیم قرار بده، تا طیران معنوى كند.
دل را به آوى ملكوتى «سحر»ها و «نجوا»ها و «مناجات»ها و «تلاوت»ها بسپار.
رمضان، موسم «عبادت» است و عبادت، غذاى روح است.
رمضان، فصل مناجات و دعاست. و دعا، نردبان تعالى جان است.
رمضان، دوره تزكیه ،تهذیب، تربیت ، ساختن ، مقاومت كردن و تحمّل نمودن است.
ایّام عفاف وكنترل وامساك و توجّه به خدا و تقرب به پروردگار است.
دریغ كه این فرصت بگذرد و كارى نكنى كه خدا را از خویش راضى كنى!!
و بدان که از تو حركت و همّت، از خدا بركت و توفیق.....
دنیای علوم غریبه